Sait Faik Abasıyanık Sözleri

İçimde muhakkak bir yer paramparça olmuştu ki, ağlayamıyordum. / Sait Faik Abasıyanık

Ölüm var arkadaş, ölüm. Şu köşkün sahibi de ölecek. Şu horoz da. / Sait Faik Abasıyanık

Sonra oturup hüngür hüngür ağlasam. Boş geçirdiğim, bağırmadığım, sustuğum günlere. / Sait Faik Abasıyanık

Ben görmeden severim bahçeleri, insanları, evleri. / Sait Faik Abasıyanık

Ah bu insan yüzleri. Her şeyimizi bağladığımız, durmadan yanıldığımız. / Sait Faik Abasıyanık

İçimde muhakkak bir yer paramparça olmuştu ki, ağlayamıyordum. / Sait Faik Abasıyanık

Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey. / Sait Faik Abasıyanık

Ama artık benim sana kadar yetiştirecek ne sesim, ne halim kalmıştı. / Sait Faik Abasıyanık

İçim ona nehirlerin denize aktığı gibi akıyordu. / Sait Faik Abasıyanık

Seyahatler çekiyor içim. / Sait Faik Abasıyanık

Ve denize bir dakika durup bakmaya vakitleri olmadığını söyleyen bu insanlar ne zevksiz mahluklardı. / Sait Faik Abasıyanık

Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor. / Sait Faik Abasıyanık

Eğer doğduğun zaman Havra kapısına bırakırlarsa Yahudi olursun, cami kapısına bırakırlarsa Müslüman, kilise kapısına bırakırlarsa Hristiyan olursun. / Sait Faik Abasıyanık

Aşkın bir çok rengi vardır. Mavi, koyu mavi, kapalı mavi, açık mavi, deniz mavisi, havuz mavisi, okyanus mavisi, gökyüzü mavisi. Sen yeter ki iste! Hadi gülümse, bulutlar gitsin! / Sait Faik Abasıyanık

Şu karşıki sandalı görüyor musun? Bakın sahile yaklaşıyor. Onu yürüten şey nedir? Kürekleri değil mi? Ya şu uçan martılar! Kanatları yolunsa artık uçabilir mi? Düşünce de böyledir. Dört duvar arasına kapatılmak istenirse kanatsız kuş, küreksiz sandal oluverir ve bütün manasını kaybeder. / Sait Faik Abasıyanık

Kadın raksederken güzeldir, Bayrak dalgalandıkça, Deniz köpürdüğü zaman, İnsan ihtirasla yaşarken. / Sait Faik Abasıyanık

Güldüğü zaman insandan üstündür. Bakmaya doyamam. / Sait Faik Abasıyanık

Sabahleyin uyanır uyanmaz aklımdaydın. Güldüm. Kalktım. Bunu anlatmaya sana geldim. Ne dersin? / Sait Faik Abasıyanık

Ben, iskambil oynarken, yanımda birisi durursa pek memnun olurum, o zaman oyunu da iyi oynarım. Yalnız başına olan insan kadar büyük adam yoktur ama insanlarla beraber olan insan hakiki kıymetini ölçer, biçer. / Sait Faik Abasıyanık

Edebi eserler, insanı yeni ve mesut, başka iyi ve güzel bir dünyaya götürmeye yardım etmiyorlarsa neye yarar? / Sait Faik Abasıyanık

Önümüzdeki hayat. Her gün bir başka uykuya yatıp bir başka rüya göreceğiz. Halbuki zaman, ağır ağır bizimle beraber akan nehir, bir göle varıyordu. Bu gölde artık biz akmıyor, dalgalanıyorduk. Yahut bana öyle geliyordu. / Sait Faik Abasıyanık

Aşkın bir kanadı vardır kırmızıdır, delinir, kan akar. Bir kanadı var, zehir yeşili. / Sait Faik Abasıyanık

Ne kadar üstü başı düzgünler, suratı ciddiler, hali azametliler içinde kalmışım ki bir türlü hikayeme yanaşamıyorum. / Sait Faik Abasıyanık

Haksızlıkların olmadığı bir dünya. İnsanların hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya. Hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bol bol bulunmadığı. Pardon efendim! Bol bol bulunmadığı ne demek? Hiç bulunmadığı bir dünya. / Sait Faik Abasıyanık

Ben hikayeciyim diye sizden ayrı şeyler düşünecek değilim. Sizin düşündüklerinizden başka bir şey de düşünemem. O halde bu adamın hikayesi ne olabilir? Sakın benden büyük vakalar beklemeyin, n'olur? / Sait Faik Abasıyanık

Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor. / Sait Faik Abasıyanık

Ben bayrakları değil insanları seviyorum. / Sait Faik Abasıyanık

Yeniden doğulmaz. Doğsan bile ne olacak? Seni iki senede, iki sene de değil, iki günde aynı insan ederiz. Aynı kendini düşünen, aynı haris, aynı kıskanç, aynı kötü huylu, aynı sarhoş, aynı budala oluverirsin. / Sait Faik Abasıyanık