Dostoyevski Sözleri

Bir insanın karakterini can sıkıcı psikolojik çözümlemelerden çok, gülüşünden anlamak mümkündür. / Dostoyevski

Eğer iki insan, gerçekten birbirlerini seviyorlarsa, aralarında olup biteni kimse bilmemeli. / Dostoyevski

Herkes gibi olmayın, tek başına kalmak pahasına olsa dahi ayrılın. / Dostoyevski

Biliniz ki, yanlış insana karşı duyulan sevgi çabuk unutulur. / Dostoyevski

Ben benimle gözümün içine bakarak konuşanları severim! / Dostoyevski

Alışkanlık. Neler yaptırmaz insana! / Dostoyevski

Neden bir insan, yüreğinde olan şeyleri açık saçık söylemez ki? / Dostoyevski

Benim iyi yürekliliğimden yararlanıp hep böyle iğneleyici şeyler söylüyorsunuz. / Dostoyevski

Sizin dostluğunuzu isteyen kim! Tüküreyim sizin dostluğunuza! Anlıyor musunuz! / Dostoyevski

Bir gün bana, göz kamaştırıcı dehaların da korkunç birer alçak olabileceklerini, bunlardan birinin ötekine engel olmadığını söylemişti. / Dostoyevski

Bazen en çılgın, en imkansız görünen fikir kafanızda öyle kuvvetli bir yer edinir ki, öyle veya böyle gerçekleşeceğini zannedersiniz. / Dostoyevski

Yaşamın en önemli özelliği insanlar konusunda sürekli yanılmaktır. / Dostoyevski

Dünyada herkesten çok kendini sev, çünkü dünyada her şey kişisel çıkara dayalıdır. / Dostoyevski

İnsan kendisine olan saygısını, onurunu ve güvenini yitirdiği an işi bitmiş demektir. Alabildiğine bir baş aşağı düşüş yaşar. / Dostoyevski

İnanın bana, sizin ne düşündüğünüz benim hiç de umurumda değil. / Dostoyevski

Yoksa ciddi olarak, hiç ihtiyarlamayacağını, hep böyle genç, güzel kalacağını, seni sonsuza dek burada tutacaklarını mı sanıyorsun? / Dostoyevski

İki insan birbirini en çok ayrılmak üzereyken tanır. / Dostoyevski

Bazen insanları, acılarında ki benzerlik kadar birbirine bağlayan hiçbir şey yoktur. / Dostoyevski

İnsana saygımı korumak için insanlardan uzak duruyorum. / Dostoyevski

İnsanca davranabilmek, çoğu zaman en etkili ilaçtan bile daha tesirlidir. / Dostoyevski

Zeka, bence parlak bir varlık, tabiatı güzelleştiren bir süs, hayatın bir tesellisidir. / Dostoyevski

Birkaç tavşanın peşinden koşan hiçbirini tutamaz. / Dostoyevski

Çünkü insanlar kendileri mutsuz olmadıkça, başkalarının mutsuzluğunu asla anlayamazlar. / Dostoyevski

Arzularımı yok edin, bütün ideallerimi silin, bana daha iyi şeyler gösterin, seve seve peşinizden koşarım. / Dostoyevski

İnsan önce kendisi yaşamayı öğrenmeli, ondan sonra başkalarını kınamaya kalkışmalıdır! / Dostoyevski

İki kere iki dördün mükemmelliğine inanıyorum; fakat ondan daha üstün olduğuna inandığım şey, iki kere ikinin beş etmesidir. / Dostoyevski

Samimisiniz, bununla beraber iffetiniz eksik; küçük bir gurur uğruna ortaya dökmek ve aşağılamak için, içinizde ne varsa piyasaya sürüyorsunuz. / Dostoyevski

Duvarı yıkacak gücüm yoksa, onu yıkmak için kendimi paralayacak halim yok tabii ki, fakat önümde duvar var diye ona boyun eğecek de değilim. / Dostoyevski

'Dünya mı yıkılsın yoksa bir bardak çay mı içersin?' deseler. 'Ben çayımı içtikten sonra dünyanın canı cehenneme' derdim. / Dostoyevski

Sonra öğrendim bunun asla olmayacağını, insanların değişmeyeceğini ve onları kimsenin değiştiremeyeceğini ve bunun çabalamaya değmediğini! / Dostoyevski

Namuslu olmak sizi diğer insanlardan üstün yapmaz, övünme hakkını vermez, zaten herkes yaşadığı sürece namuslu olmak zorundadır. / Dostoyevski

Bence, gerçekten büyük insanlar, dünyada büyük acılar çekmek zorundadır. / Dostoyevski

Bence, gerçekten büyük insanlar, dünyada büyük acılar çekmek zorundadır. / Dostoyevski

Namuslu olmak sizi diğer insanlardan üstün yapmaz, övünme hakkını vermez, zaten herkes yaşadığı sürece namuslu olmak zorundadır. / Dostoyevski

Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de hiç tanımadığımız insanlarla, bir tek sözcük bile konuşmadan, birdenbire, tek bir bakışla ilgilenmeye başlayıveririz. / Dostoyevski

Ne garip. Sevdiğimiz insanın her yalanında bir doğru, Sevmediğimiz insanın her doğrusunda bir yalan ararız. / Dostoyevski

Yaşama arzum, hayata inancım vardı! Fakat bu düşüncenin ardından bir kahkaha attığımı da hatırlıyorum. / Dostoyevski

Kişi ne denli kötü koşullar altında yaşıyorsa, ya da toplum ne denli ezik, yoksulsa, cennette sonsuz mutluluğa erişeceğini o denli inatla hayal eder. / Dostoyevski

Bundan böyle insanlığın parolası bu olacak işte. Hiç kimsenin kişiliği olmayacak. Aptallar! Biz bireyiz diye bağıracaklar. Birbirinin aynısı, fakat birbirinden farklı olduğunu düşünen aptallar yığını, yaşayan ölüler! / Dostoyevski

Yaşama arzum, hayata inancım vardı! Fakat bu düşüncenin ardından bir kahkaha attığımı da hatırlıyorum. / Dostoyevski

Kişi ne denli kötü koşullar altında yaşıyorsa, ya da toplum ne denli ezik, yoksulsa, cennette sonsuz mutluluğa erişeceğini o denli inatla hayal eder. / Dostoyevski

Gülmekten daha güzel bir eylem varsa o da güldürmektir. / Dostoyevski

Derin bir kalp ve büyük bir zeka için keder, önüne geçilmez bir şeydir. / Dostoyevski

Yeni tanıştığın bir insanın gülümsemesine bak. Gülümsemesi güzelse iyi insandır. / Dostoyevski

Bir fikir ayrılığına rağmen karşındakine saygı duyabiliyorsan, insan olmuşsun demektir. / Dostoyevski

Kadınlar sözleriyle değil, gözleriyle konuşur aslında. Bu yüzden onları anlamak için dinlemek yetmez, izlemek gerek yalnızca. / Dostoyevski

Böylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu? / Dostoyevski

İnsanın zihni neyle meşgulse rüyasında onu görür. Hele içiniz rahat olmadı mı, gerçeğe ne kadar da uyar rüyalarımız! / Dostoyevski

Bazı insanların düşmanlığı, dostluklarından daha yararlı oluyor. / Dostoyevski

Kadın, her ihtiyacını karşılayacak tek bir erkeği ister. Erkek ise, tek ihtiyacını karşılayacak her kadını. / Dostoyevski

İnsanların yüzüne iyi bakın, acısı çok olanın gülüşü çok güzel olur. / Dostoyevski

Anıların güzel olanları da, kederli olanları da hüzünlendirir insanı. / Dostoyevski

Bu kadar güzel bir gökyüzü altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu. / Dostoyevski

Kalp bir kez kırıldı mı, hiç kimseye aldırmaz ve hiçbir şeyi umursamaz. Belki mutluluğun sonu; ama huzurun başlangıcıdır bu. / Dostoyevski

İnsanı en çok acıtan şey hayal kırıklıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır. / Dostoyevski

Kadınlar sözleriyle değil, gözleriyle konuşur aslında. Bu yüzden onları anlamak için dinlemek yetmez, izlemek gerek yalnızca. / Dostoyevski

Sağlam çocuklar yetiştirmek, bozulmuş yetişkinleri düzeltmekten daha kolaydır. / Dostoyevski

Sevmek ve beklemek aynı şey değildir, herkes sever ama herkes bekleyemez. / Dostoyevski

Derin duygulara sahip insanların acıları büyük olur. / Dostoyevski

Düşün; her şey üstüne üstüne geliyorsa eğer, belki de sen ters gidiyorsundur. / Dostoyevski

Yanlış kişiden samimiyet beklediğin an, kırılıyorsun. / Dostoyevski

Hayatta hep mutlu olursam, hayalini kuracak neyim kalır? / Dostoyevski

En karaktersiz insanlar, yakınındaki kişilerin başarısızlıklarından mutlu olan insanlardır. / Dostoyevski

Mutsuz olmak, ama her şeyi bilmek. Mutlu olup aptalca yaşamaktan daha iyidir. / Dostoyevski

Kendine sor: hayallerin şu an nerede? Kafanı salla ve yılların ne çabuk geçtiğini gör. / Dostoyevski

İlk yapılan yanlışa kaza, ikincisine hata, üçüncüsüne ise tercih denir. / Dostoyevski

İnsanlara saygın sonsuz, fakat sabrın sınırlı olsun. / Dostoyevski

Peki, yıllarını ne yaptın? Hayatının en iyi yıllarını nereye gömdün? / Dostoyevski

Size fazla mutluluk dilemiyorum, fazlası usandırır insanı. / Dostoyevski

Ne yazık ki, gerçekler çoğu zaman ince bir zeka ürünü değildir. / Dostoyevski

Güzel bir kadın göze, iyi bir kadın kalbe hoş görünür. Birincisi pırlanta gibi ama geçici, ikincisi mutluluk kadar gerçekçidir. / Dostoyevski

İnsanlar seni çözemedikleri zaman, ön yargılarını kullanır. / Dostoyevski

Bir katilden daha cani insanlar gördüm. Umudumuzu öldürenleri gördüm. / Dostoyevski

Seni üzen insanları önemsememeye başladığın anda, mutlu edenlerin değerini daha iyi anlayacaksın. / Dostoyevski

İnsan gariptir, sadece dertlerini düşünmeyi sever, hiç sevinçlerini düşünmez. / Dostoyevski

Kitaplarımızı, hayallerimizi elimizden alsalar, öylece ortada kalakalacağız. / Dostoyevski

Sevmek; güzel birinde aşkı aramak değil. O kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, kendini bulmaktır. / Dostoyevski

Hiçbir zaman doğru insan çıkmaz karşına. Ya zaman yanlıştır ya da insan. / Dostoyevski

Her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır. / Dostoyevski

Bil ki, 'mutlu son' diye bir şey yoktur. Bir şeyde 'son' varsa, orada mutluluk yoktur. / Dostoyevski

Önce biraz ağladılar ama alıştılar şimdi. Aşağılık insanoğlu her şeye alışır. / Dostoyevski

Biri eğer gözlerini senden kaçırıyorsa; emin ol ki o gözlerde sana ait bir şeyler vardır. / Dostoyevski

Böylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu? / Dostoyevski

Gerçekle yaşamaktansa hayal kurmalı. Hayal içinizi açar; gerçek hayat sıkıcıdır. / Dostoyevski

İnsan varoluşunun sırrı, yalnız yaşamak değil, uğrunda yaşanacak bir şeye sahip olmaktır. / Dostoyevski

Acı ve acı çekme, büyük bir zekaya ve duyarlı bir yüreğe sahip kişiler için her zaman kaçınılmazdır. / Dostoyevski

Varlığı bir şey kazandırmayanın, yokluğu bir şey kaybettirmez. / Dostoyevski

Kadın, her ihtiyacını karşılayacak tek bir erkeği ister. Erkek ise, tek ihtiyacını karşılayacak her kadını. / Dostoyevski

Istırap ve acı çekme, geniş bir akla ve derin duygulara sahip olan insanlar için bir mecburiyettir. / Dostoyevski

Bu kadar güzel bir gökyüzü altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu. / Dostoyevski

Seni düşünmeyen, anlamak istemeyen, anlamamazlıktan gelen insanlara yön değil, yol vermelisin. / Dostoyevski

Yalan öyle nüfuz etmiş ki insanların diline, 'doğruyu söylemek gerekirse' diye bir kalıp var. / Dostoyevski

Yitirilen şey geri gelmez. Ağızdan çıkan sözde öyle. / Dostoyevski

Nefrete sevgiden fazla güvenirim. Çünkü, nefretin sahtesi olmaz! / Dostoyevski

Sevmek; güzel birinde aşkı aramak değil. O kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, 'kendini bulmaktır'. / Dostoyevski

Büyük düşünceler büyük bir zekadan çok, büyük bir kalpten doğarlar. / Dostoyevski

İnsan bir şeyi elde etmek için çabalar. Onu elde edince de bir kenara atar. Gerçek değerini ise onu kaybedince anlar. / Dostoyevski

Tanrı kuvvetten yana değil, doğruluktan yanadır. / Dostoyevski

Ölüm düşüncesi her şeyi öyle kolaylaştırıyor ki, ölmenin dışında. / Dostoyevski

Kapılarını kilitlemelerini gerektirecek bir şeyleri olmayan insanlar, ne mutludurlar değil mi? / Dostoyevski

Her şeyi olduğu gibi söylemek en iyisi. Yüreğim şuramda konuşurken ben susamam. / Dostoyevski

Zorbalık karşısında duyarsız kalan bir toplum zehirlenmiş demektir. / Dostoyevski

Fakat insanlar sistemlere, bazı soyut kavramlara o denli bağlıdırlar ki, sadece mantıklarını haklı çıkarmak için gerçekleri göz göre göre değiştirmeye, gözlerini kapayıp kulaklarını tıkamaya razıdırlar. / Dostoyevski

Budalalık düzdür, kurnazlıktan yoksundur. Zeka hileye, sinsiliğe başvurur. Akıllılıkta hile ve namussuzluk, aptallıkta doğruluk ve namus vardır. / Dostoyevski

Aptallık yüzünden namuslu olan pek çok insan vardır. / Dostoyevski

İnsanlar birbirlerine acı versinler diye yaratılmıştır. / Dostoyevski

Yoksulluk ayıp değildir, doğru, ama sarhoşlukta erdem değildir kesinlikle. Fakat sefalet ayıptır. İnsan yoksul da olsa ruhundaki asaleti koruya bilir. Fakat, sefalete düşünce asla. Bir kimseyi sopa ile toplumun dışına atamazlar, daha da alçatmak için süpürürler. Doğrudur da. Çünkü sefalete düşünce kendimi ilk suçlayacak benimdir. İnsan kendi yüzünden meyhaneye düşer. / Dostoyevski

Çoktandır kafamı kurcalayan bir şey var. Niçin insanlar bir birilerine karşı açık yürekli davranmıyorlar. Neden en iyi insan bile karşısındakinden bir şeyler gizliyor, bütün düşündüklerini açıklamıyor. Sözlerimizin yabana atılmadığını bildiğimiz zamanlar bile neden içimizden geçenleri olduğu gibi söylemiyoruz. Nedense herkes olduğundan sert görünmek istiyor. Duygularını hemen açığa vurursa altta kalacakmış, küçük düşürülecekmiş gibi bir korkuya kapılıyor. / Dostoyevski

Nefsinizi yenmelisiniz, ancak o zaman içtenliğinize inanacağım. / Dostoyevski

Bir toplumda hırsızlar, katiller, serseriler rahat dolaşıyor ve iş yapıyorsa o toplum iyi yönetilmiyordur. / Dostoyevski

Umutsuz yaşamak, hayattan istifa etmektir. / Dostoyevski

Kimi zaman insanı güçlü kılan, Sevdiğinin gülümsemesidir. / Dostoyevski

Kendi huzurum için bütün dünyayı beş paraya satarım ben. Beni kıyametin kopmasıyla çaysız kalmam arasında bir seçime zorlasalar, dünyanın batmasını umursamaz, çayımdan vazgeçmeyeceğimi haykırırdım. / Dostoyevski

Başkalarından beklentini bitirdiğin an, bilmediklerini de kendinden öğrenir insan! / Dostoyevski

Acıma duygusu insan yaşamının en önemli, belki de tek yasasıdır. / Dostoyevski

İnsandan başka her şey temiz ve mükemmeldir. / Dostoyevski

Medeniyet neyimizi yumuşatmış ? Medeniyetin insanda duygu çeşitlerini artırmaktan başka işe yaradığı yok. Duyguların çeşitlenmesiyle insan işi kan dökmekten zevk almaya kadar vardırabiliyor. / Dostoyevski

Zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, olanlar yalnız aptallardır. / Dostoyevski

Tanrıya isyan etmiyorum, sadece dünyasını beğenmiyorum. / Dostoyevski

Hayat acı vericidir, hayat korku doludur ve insanoğlu mutsuzdur. İnsanoğlu hayatı seviyor. Acıyı ve korkuyu sevdiği için hayatı seviyor. Yaşamak acı ve korkunun karşılığında verilmiştir bize. En büyük aldanmamız budur. / Dostoyevski

Sevgi her zaman karşılık görür, kin de. / Dostoyevski

Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: 'yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen?' Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini. Kendilerine dert ediniyorlar. İnsanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor. Kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor. / Dostoyevski

İçten, güzel olan her şey, daima bağışlatır kendini. / Dostoyevski

Zaten insanlar mutsuz olmadıkça başkalarının mutsuzluğunu anlamıyor. / Dostoyevski

İtaat, oruç tutma, dua... İnsanlar bunlara hep gülmüştür. Fakat bilmezler ki ancak onlarla gerçek özgürlüğe ulaşırız. Lüzumsuz tutkularımdan arındım, kibrimi yendim ve ahlaksız irademi itaat yoluyla dizginledim. Ben Tanrı'nın sayesinde özgür ruhu ve sonsuz neşeyi buldum. / Dostoyevski

Benim özgür kişiliğimin bir başkasının egemenliği altında olduğuna inanılmasını, kendim için bir hakaret sayarım. / Dostoyevski

Ben gerçekleri söylemekten hoşlanan bir insanım ve hiç olmazsa içimde bu duygunun körelmemiş olmasıyla gurur duyuyorum. / Dostoyevski

Bir insanı gülüşünden tanımak mümkündür. Eğer hiçbir özelliğini bilmediğiniz bir insanı gülüşünden sevdiyseniz, onun iyi bir kişiliğe sahip olduğunu rahatlıkla söyleyebilirsiniz. / Dostoyevski

Kolay bir saadet mi, yoksa insanı yükselten bir ızdırap mı daha iyi? / Dostoyevski

Başkalarını yargılayabilmek için önce yargıç olmak, yargıç olabilmek için de acı çekmek gerekir. / Dostoyevski

İnsanlar zenginleştikçe, dünyadaki mutluluk azaldı. / Dostoyevski

İnsanın kendisinin de taraf olduğu bir ilişkiyi, tarafsız olarak incelemesi kolay değil. / Dostoyevski

İnsana en çok acı veren şey,
söyledikleriyle söylemek istedikleri arasındaki uçurumdur. / Dostoyevski

Her şey göründüğü gibi olmayabilir. Hayatı beceremeyenler mesela, aşkı, arkadaşlığı, birey olmayı görünürde eline yüzüne bulaştıranlar. Aslında hayatın ehlileri olabilirler. / Dostoyevski

Bu kadar güzel bir gökyüzü altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu. / Dostoyevski

İnanç ne denli az olursa, o denli güçlüdür. / Dostoyevski

Bir insanın yaşam boyu yüreğinizde yer etmesi için, bazen bir bakış bile yeter. / Dostoyevski

Her şeyin sonunda, özgürlüklerini ayaklarımızın altına serecekler ve diyecekler ki Bizi köleniz yapın ama doyurun. / Dostoyevski

Birlikte hiç gülmediğin bir kimseyi gerçekten sevemezsin. / Dostoyevski

Duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa kendimi parçalayacak değilim elbette. Ama önümde duvar var diye boyun eğmeyi de kabullenemem. / Dostoyevski

Başkasından saygı görmek istersen, kendi kendine saygı duymayı öğren; en önemlisi bu. Ancak bu şekilde kendini saydırabilirsin. / Dostoyevski

Sevmek bir beklenti değildir, eldekiyle yetinmektir. Bu yüzden, insan sevdiğini olduğu gibi sever, olmasını istediği gibi değil. / Dostoyevski

Çoğu zaman, kelimenin gerçek anlamıyla acıyla farkına varıyorum ki, anlatmak istediğimin yirmide birini bile anlatamadım ve hatta hiçbir şey anlatamadım. Beni rahatlatan şey, Tanrı'nın bir gün bana o gücü ve ilhamı göndereceğine, benim de kendimi eksiksiz / Dostoyevski

Fakat aşık olmak sevmek değildir. İnsan nefret ederken de aşık olur. / Dostoyevski

Hiçbir şeyin önünde eğilmeyen insan, kendi yükünü taşıyamaz. / Dostoyevski

İnsanları deli etmek söz konusu olduğunda bunu başarabiliriz; ama gel gör ki kimseyi daha akıllı yapamayız! / Dostoyevski

Bizim zamanımızdan birine orijinal biri olmadığını, belirgin bir yeteneği olmadığını, zayıf kişilikli, sıradan biri olduğunu söylemekten daha incitici bir şey yoktur. / Dostoyevski

Sadaka vermekten alınan zevk, kibirli, küstah, ahlaksızca bir zevktir; zenginin zenginliğinden, gücünden, kendi önem ve değerini yoksulun önem ve değeriyle karşılaştırmasından aldığı zevktir. Sadaka, vereni de alanı da soysuzlaştırır; üstelik hiçbir amaca da hizmet etmez; yalnızca yoksulluğu artırır. / Dostoyevski

Ne şartlar altında çalıştığımı bir görseler.. Benden kusursuz şaheserler bekliyorlar; oysa ben en acı, en sefil sıkıntılar yüzünden alelacele yazmak zorundayım. / Dostoyevski

Her şeyden öte, kendine yalan söyleme. / Dostoyevski

Ruhunuzu iyileştirmek için, çocuklarla vakit geçirin. / Dostoyevski

Kapılarını kilitlemelerini gerektirecek bir şeyleri olmayan insanlar ne mutludurlar, değil mi? / Dostoyevski

Birçok şey bu dünyada bizden saklıdır, ama buna karşılık, semavi dünyayla aramızda canlı bağlar bulunduğunu bildiren gizli duygular bağışlanmıştır. Zaten duygularımızın, düşüncelerimizin kökü de burada değil, başka alemdedir. / Dostoyevski

Ancak acı çekerek kendimizi bulabiliriz. / Dostoyevski

Yüreği temiz olmayanın anlayışı da kıttır. / Dostoyevski

Haklı bir dava birkaç hatayla mahvolmaz. / Dostoyevski

Şeytan uyuyakaldı bir gün. Rüzgar sert esti. Üç tüy düştü şeytandan dünyaya. Biri paraya yapıştı, diğeri mevkiye, öteki de ihtirasa. Ve o günden sonra hiçbir iş yapmadı şeytan. / Dostoyevski

Başka bir sefer de aşık olmayı çok istedim, hatta iki kere. İnanın bana baylar çok acı çektim. Ruhunun derinliğinde acı çektiğine inanmıyorsun, güleceğin geliyor, ama acı çekiyorsun, hem de en hakikisinden, katıksızından, kıskanarak, kendinden geçerek... / Dostoyevski

Yoksunluğundan dolayı ardından gözyaşı dökeceğimiz yeni hiçbir şey yok dünyada... / Dostoyevski

İki tür acı vardır. Biri sizi güçlendiren acı, diğeri ise sadece ıstırap veren yararsız acı. Hangi acıyı beslediğine dikkat etmeli insan. / Dostoyevski

Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır. Zavallı ve mutsuz insanlar daha kötü olmamak için birbirlerinden uzak durmalıdırlar. / Dostoyevski

Ne yaparsan yap, daima pişman öleceksin. Belki yaptıklarından belki de yapmadıklarından. / Dostoyevski

Belirsizlik, en kötü ihtimalden daha acı vericiydi. / Dostoyevski

Bir insanı gülüşünden tanımak mümkündür. Eğer hiçbir özelliğini bilmediğiniz bir insanı gülüşünden sevdiyseniz, onun iyi bir kişiliğe sahip olduğunu rahatlıkla söyleyebilirsiniz. / Dostoyevski

İnsanlar, doğru yoldaki bir kimsenin düşmesinden çoğu kez zevk alır. / Dostoyevski

Ne zaman ki dünyanın bir köşesinde haksız bir kan dökülürse tüm dünya halklarının elleri bu kanla kirlenir. / Dostoyevski

İnsanları toptan sevmek, ahlaksızlıktır. / Dostoyevski

Bugün çok açık bir şekilde görüyorum ki, siz, uzun kollar için tasarlanmışsınız, zira size ulaşmak ne mümkün! / Dostoyevski

Hiçbir sır yoktur ki, herkes duymuş olmasın. / Dostoyevski

Tam bir ateist, inancı bütünlük aşamasından bir önceki aşamada bulunan insan demektir. Umursamaz adamınsa, berbat bir korkudan başka hiçbir inancı yoktur. / Dostoyevski

Her şeyi anlıyorum. Ve bu beni öldürecek. / Dostoyevski

Biri eğer gözlerini kaçırıyorsa; emin ol ki o gözlerde sana ait bir şeyler vardır. / Dostoyevski

Bir ağacın önünden onu sevmeden, onun var oluşundan mutluluk duymadan geçilebileceğini aklım almıyor. / Dostoyevski

Sadece hayat veren değil, hayat verip hak eden, baba adını taşıyabilir. / Dostoyevski

Bu dünyada iki tür insan vardır: Biri önem taşıyanlar, diğeri taşımayanlar. / Dostoyevski

Gerçekten de oyun masasına bir an olsun kuruntuya kapılmadan dokunmak hiç mümkün değil mi? / Dostoyevski

İnsanın yalnızca mutluluğa değil, mutsuzluğa da ihtiyacı vardır. Mutluluk kadar mutsuzluk da gereklidir. / Dostoyevski

İnsanoğlu çok derin bir varlıktır. Ben tanrı olsaydım bu kadar derin yaratmazdım. / Dostoyevski

Her insan herkes karşısında her şeyden sorumludur. / Dostoyevski

Bir insanın en iyi tarifi iki ayaklı ve nankör olmasıdır. / Dostoyevski

Mutsuzken başkalarının mutsuzluğunu daha güçlü hissederiz; duygular parçalanmaz, yoğunlaşır. / Dostoyevski

Aslında insanı en çok acıtan şey; hayal kırıkları değil. Yaşanması mümkünken, yaşayamadığı mutluluklardır. / Dostoyevski

Herkesin yolu ayrı. / Dostoyevski

Çocuk, dünyanın en büyük saadetidir. / Dostoyevski

Baş kaldıranları her zaman yenecek üç güç vardır yeryüzünde bunlar; mucize, sır ve otoritedir. / Dostoyevski

Yitirilen şey geri gelmez. Ağızdan çıkan sözde öyle. / Dostoyevski

İnsan en iyi dostunu burnu sürtmüş bir durumda görmekten gerçekten de hoşlanır; dostlukların büyük bölümü böyle bir mahçubiyet üzerine kuruludur, tüm aklı başında insanların bildiği eski bir gerçektir bu. / Dostoyevski

Sevmek; güzel birinde aşkı aramak değil. O kişide, bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında kendini bulmaktır. / Dostoyevski

Herkes gerçekte olduğundan daha sertmiş gibi görünmeye çalışır, sanki herkes açıkça dışa vurunca duygularıyla alay edileceğinden korkmaktadır. / Dostoyevski

Sevgi ile kin kalpte uzun süre barınamaz. / Dostoyevski

İnsanın aklı çoğaldıkça can sıkıntısı artar. / Dostoyevski

Nasıl yaşadığıma gelince, sizin kendi yaşamınızda yarıda bıraktığınız şeyleri ben sonuna kadar götürdüm. Üstelik sizler ödlekliğinizi ölçülü davranış sayarak kendi kendinizi aldatıp avunuyorsunuz. Bu duruma göre, ben sizden daha canlı bir insan olmuyor mu / Dostoyevski

Yeryüzünde tek bir çocuk dahi acı çekiyorsa, Tanrı yoktur! / Dostoyevski

Yeni bir adım atmak, yeni bir kelime söylemek, insanların en fazla korktuğudur. / Dostoyevski

Kadın, her şeyi gören gözü bile aldatır. / Dostoyevski

Ben hasta bir adamım. Gösterişsiz, içi hınçla dolu bir adamım ben. Sanıyorum, karaciğerimden hastayım. Doğrusunu isterseniz, ne hastalığımdan anladığım var, ne de neremin ağrıdığını tam olarak biliyorum. / Dostoyevski

Bence, şeytan diye bir şey gerçekte yoksa, kişioğlu uydurmuşsa onu, kendine bakarak, kendisini örnek alarak uydurmuştur. / Dostoyevski

İnsanın en büyük kusuru, alnının kara yazgısı erdemsizliğidir. Erdemsizlik ve ölçüsüzlük! Ölçüsüzlüğün erdemsizlikten geldiği çoktandır bilinen bir gerçek. İnsanlık tarihine şöyle bir bakın. Görkem mi? Belki bunun için Rodos Anıtı yeter! Göz alıcılık mı? / Dostoyevski

Rus'u kazıyın, altından kesinlikle Kazak çıkar. / Dostoyevski

Evlenme - boşanma işi sırf kadınların elinde olsaydı, bir tek nikah sağlam kalmazdı. / Dostoyevski

Ancak acı çekerek kendimizi bulabiliriz. / Dostoyevski

Eğer sen, başkalarından kendine saygı beklersen bu onlar için büyük bir şeydir. Sadece kendine saygı duyabilirsen diğerleri de sana saygı duymaya mecbur kalır. (1861) / Dostoyevski

İnsanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır. / Dostoyevski

Cehennem, insan yüreğinde sevginin bittiği yerdir. / Dostoyevski

Bir insanın hayatının ikinci yarısı, ilk yarıda kazanılan alışkanlıkların sürdürülmesinden ibarettir. / Dostoyevski

Aşk olduktan sonra saadetsiz yaşanabilir. / Dostoyevski

İyi insan, gülüşünü sevdiğiniz kişidir. / Dostoyevski

Kalbi olup da aklı olmayan bir kadın, aklı olup da kalbi olmayan bir kadın kadar mutsuzdur. / Dostoyevski

Acıda hazların en tatlısı saklıdır. / Dostoyevski

Bu dünyadaki en zor şey, kendi kendine sadık kalmaktır. / Dostoyevski

Başkaları için kendinizi unutun, o zaman sizi de hatırlayacaklardır. / Dostoyevski

Tanrı olmasaydı her şey mûbah olurdu. / Dostoyevski

Gerçek bir centilmen tüm servetini bir anda yitirse bile yine de soğukkanlılığını bozmayacaktır. Para centilmenliğin öylesine uzağındadır ki, bunun lafı bile olmaz. / Dostoyevski

Sevgi her zaman karşılık görür, kin de. / Dostoyevski

Acı ve ızdırap daima büyük bir zeka ve derin bir yürek için kaçınılmazdır. Gerçekten büyük insanlar, sanıyorum ki, yeryüzündeki en büyük üzüntüye sahiptir. / Dostoyevski

Korku, yalan doğurur. / Dostoyevski

Sizi kırdım, ama biliyorum -eğer seviyorsanız, kırgınlık uzun zaman kalmaz akılda, ve siz beni seviyorsunuz. -Naştenka / Dostoyevski

Hayatta çok şey yapmak istedim. Benim de hakkım vardı. / Dostoyevski

Ya hatalarınla yüzleşir ya da hatalarınla yüzsüzleşirsin. Cahil olmak ayrı, pislik olmak ayrıdır. / Dostoyevski

Eğer iki insan, gerçekten birbirlerini seviyorlarsa, aralarında olup biteni kimse bilmemeli. / Dostoyevski

Ne garip değil mi? Sevdiğimiz insanın her yalanında bir doğru, sevmediğimiz insanın her doğrusunda bir yalan ararız. / Dostoyevski

Hayat bir sınavdır; ama diğer sınavlara pek de benzemez. 'Çünkü bazen yaptığın bir yanlış, tüm doğrularını götürebilir'. / Dostoyevski

Bazen susarsın, yenilmiş sanırlar seni; eksik ve yaramaz. Unutma, susan bilir ki konuştuğu zaman kimse kaldıramaz. / Dostoyevski