Yılmaz Odabaşı Sözleri

Dilediğin kadar uzağa git, hep aynı gökyüzünü paylaşacağız. / Yılmaz Odabaşı

Boşuna çırpınma gökyüzü, yurdum kadar ağlayamazsın. / Yılmaz Odabaşı

Oysa ölünecek bir şey yokmuş, gidince sen, yaşanacak bir şey olmadığı kadar. / Yılmaz Odabaşı

Biz şimdi ölsek; en fazla kahvede çaylar soğur. / Yılmaz Odabaşı

İnsanlar küçüldükçe, ölüm büyüyor ve herkes seçmediği yasalarla ölüyor! / Yılmaz Odabaşı

Defolu çıkmış hayat, kimin umurunda! / Yılmaz Odabaşı

Bayrakları bayrak yapan bayrak imalatçılarıdır. Toprak eğer uğrunda ölen varsa utanmalıdır! / Yılmaz Odabaşı

Bak, kimin temiz bir göğü varsa kirletip bırakmışlar avuçlarına. Bu yüzden insanlar elleri ceplerde çıkıyorlar sabahlara. / Yılmaz Odabaşı

Her sonbahar dökülen, biraz da ömrümüzün yapraklarıdır. / Yılmaz Odabaşı

Kimin umrunda buharlaşmış oğullarını arayan anaların acısı. / Yılmaz Odabaşı

Hep bir çağlayan gibi senin sevdana aktım; sen ise sularını kaçıran bir nehir gibi uzaktın. / Yılmaz Odabaşı

Gözlerini sil ve bu sevda kadar köyü bir çay tutuştur ellerime yok, gitme! Gitme, sen gidince sevmek yüreğimde düğümleniyor özlemeyi yutkunuyorum.. / Yılmaz Odabaşı

Ben iki şeyin apansız geldiğine inanırım: aşk ve ölüm.. İkisi de geldiğinde git diyemezsiniz. İkisinin de önemi ve büyüklüğü, belki de geldiklerinde git diyemediğimiz içindir. / Yılmaz Odabaşı

Artık bu ayrılıklardan kalbim usandı bir gökyüzü, bir duvar, bir resmin kaldı oysa dünya ne geniş, koğuşum dardı bıraksalar martılarla randevum vardı. / Yılmaz Odabaşı

Evlerin çatıları, kapıları ve perdeleri, sevinçleri, coşkuları olduğu kadar acıları ve yoksullukları da örtüyor. o örtülü kapıların, perdelerin ardında herkes kendi cennetini ya da kıyametini yaşıyor. / Yılmaz Odabaşı

Bu yüzden uğruna çok olduğum sabahlar, yaralıdır. Gençliğim darmadağın bir ilkyaz tufanıdır. Bu sevdayı kurda kuşa yedirtmem! / Yılmaz Odabaşı

Gitti.. Kanatları yüreğimdeydi kalan, elimde minyatür bir kuş şimdi yitirdim o aşkın kimliğini hükümsüzdür. / Yılmaz Odabaşı

Hayat hattında acemi tayfalardık. Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle; aşktan ikmale kaldık.. / Yılmaz Odabaşı

Artık kim, sana nasıl ulaşır? Öyle bir serüven ki hayat karanlıkta polyanna'lar, ışıklarda palyaçolar dolaşır. / Yılmaz Odabaşı

Keşke yalnızlığım kadar yanımda olsaydın keşke yalnızlığımla paylaştığımı seninle paylaşsaydım keşke senin adın yalnızlık olsaydı ve ben hep yalnız kalsaydım.. / Yılmaz Odabaşı

İstediğin kadar uzağa git ! Hep aynı gökyüzünü paylaşacağız . / Yılmaz Odabaşı

Yalnızlığımda seni büyüttükçe kalabalıklaşacağım; sen kendi kalabalığında hep yalnız olacaksın. / Yılmaz Odabaşı

Önce sesini, sonra yankısını çaldırdın şu beton ormanında. Kal orda!artık hiçbir şeyden kurtulamazsın. ıslanmışsın bir kere oğlum, yaş gününde kuruyamazsın. / Yılmaz Odabaşı

Ve andolsun ki hiçbir kurşun, hiçbir çelik, hiçbir toprak ve hiçbir vatan daha kutsal değildir insandan! / Yılmaz Odabaşı

Her ömür kendi gençliğinden vurulur. / Yılmaz Odabaşı

Boşuna çırpınma gökyüzü: yurdum kadar ağlayamazsın. / Yılmaz Odabaşı

Öyle bir serüven ki hayat; karanlıkta polyanna'lar, ışıklarda palyaçolar dolaşır.. / Yılmaz Odabaşı

Kanmadım aynalara sana kandığım kadar, içimde bir boşluk sana yandığım kadar.. / Yılmaz Odabaşı

Bazen anılara en çok yakışan elbise, birkaç damla gözyaşıdır, unutma. / Yılmaz Odabaşı

Yıllar geçer, idris'lerin kalplerindeki çocuklar daha ölüdür; düşleri hâlâ terasta, idris'ler ise zemin katta kiracı oturur. / Yılmaz Odabaşı

Herkes bilir gitmesini. Bir zaman öğrenirsin gideni sırtından öpmesini.. / Yılmaz Odabaşı

Bir insana; 'ya benimle olur musun?' denir, 'ya da benimle olur musun?' işte iki noktacık değiştirir anlamı. / Yılmaz Odabaşı

İyi ki bu düştesin, her sabah ısıyan güneştesin, iyi ki yoksulüz bulutlar gibi, soğuyan dünyada sımsıcak fırınlar gibi.. / Yılmaz Odabaşı

Ben seni hep ayrılıkla anmışım titreyen ellerimle günlerin buğusuna adını. Hep adını yazmışım. / Yılmaz Odabaşı

Yitirdiğin her şeyde, kazandığın birşey vardır, kazandığın her şeyde biraz yitirdiklerin. Hayat karşına nasıl çıkarsa çıksın, vazgeçme ve unutma: senin hayallerin olmazsa, başka birinin hayali olamazsın asla. / Yılmaz Odabaşı

Demiştim, gidip geniş bir bulut alalım. Çünkü yarın, gökyüzü üzerimde hep dikdörtgen kalacak. Yarın kalbimin ormanına küller yağacak. / Yılmaz Odabaşı

Böyle geçip giderken uzun zamanlar, kimleri unuttuk kimler kalanlar? / Yılmaz Odabaşı

Ya kederiydik kendimizin, ya bir halkın kaderi; ya şakağı ya şafağı bir halkın namlular çarmıhında! / Yılmaz Odabaşı

Yaşam yanıltmanın, insanlar yanılmanın ustası oldukça yine yeni düşler deniyor ve deneniyorlar. / Yılmaz Odabaşı

Herkes kırılamaz, ipince bir dal olmak gerekir kırılmak için, ama dünya kütüklerin. / Yılmaz Odabaşı

Eski bir aşk, yeni bir ayrılıktır her zaman. Bunu kuşlar sorar, yıldızlar da anlatır; kimse bilmez be canım bir yara bir ömrü nasıl kanatır. / Yılmaz Odabaşı

Gittiğin yer bir yağmur damlası kadar yakın, gittiğin yer bir uçurum kadar uzak. / Yılmaz Odabaşı

Sokakların gün batınca neden boşaldığını ve yüreğimin neden kabardığını bilmiyorum. Konuşsam sessizlik gitsem ayrılık. / Yılmaz Odabaşı

Kısa bir öyküdür hayat, uğruna upuzun acılar çektiğimiz. Kısa bir Türküdür, bir kez daha söylemek için delirdiğimiz.. / Yılmaz Odabaşı

Herkes arar pembesini. Oysa kendinden ötesi yoktur; kimse sevmez yalnızlıkta gölgesini. / Yılmaz Odabaşı

Yaşlı bir kısa rehin düşse de günler, kalbindeki tomurcuğu bahara büyüt; o tomurcuk düşlerinin yağmuruyla ıslansın. / Yılmaz Odabaşı

Siz orada kalabalık ve kabarık kalın, sağ olun, yalnızlık iyi, yalnızlık iyi. / Yılmaz Odabaşı

Ve ben gittim yüreğimde kan gülleri, siz de o aşkın teninde dinamit sayın beni! / Yılmaz Odabaşı

Ne ses ne nefes ne de bu rüzgâr bağışlar seni simsiyah gecelerde budanırken ah ömrüm dönüp sırtını giderken kimler karşılar seni? / Yılmaz Odabaşı

Sen bir şeyler bilsen bildiğinden ben çıkarım çocukluğuma dokunsan öksüz çıkarım halkımı tanışan yurtsuz çıkarım. / Yılmaz Odabaşı

Ses hoyrat sevinç yılgın şakaklarım sonbahar.. / Yılmaz Odabaşı

Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim bir de kimsesizliği.. / Yılmaz Odabaşı

Kimse bilmez be canım, 'bir yara bir ömrü nasıl kanatır. / Yılmaz Odabaşı

Böyle geçip giderken uzun zamanlar, kimleri unuttuk kimler kalanlar? / Yılmaz Odabaşı

Deli sormuş deliye, aşk nedir diye? Deli gülmüş deliye, ben niye delirdim diye .. / Yılmaz Odabaşı