Nikiforos Vrettakos Sözleri

Hiçbir şeyden kuşkulanmak istemem ama, Dimitri, bu karanlık nerden kaynaklanıyor? / Nikiforos Vrettakos

Dünyaya gelmeseydim, ne önemi olurdu bunun evren için? / Nikiforos Vrettakos

Yok oluyoruz diyorsun, oysa evren kalıyor. Demek ki yok olmamız boşuna değil. / Nikiforos Vrettakos

Evet, neden savaşırlar? Savaşan tüm insanlar, barıştan yanadır oysa. / Nikiforos Vrettakos

Vurulmuş gibiyim. Oysa çevremdekilere inancım tamdı. İyilik dolu insana, güzelliğe, yaşama... Ve şimdi tüm inançlarım, rüzgârın boşlukta savurduğu ağaç dallarını andırıyor. / Nikiforos Vrettakos

Karşı yamaçtaki ağaçları izlerken barıştan yana olan her şeyin benim gibi bilinçli olduğu kanısına kapılıp gökyüzüyle bütünleşiverecekmişim gibi geliyor içimden. / Nikiforos Vrettakos

Bu ne gönül üzgünlüğü böyle? Güç ver bana Tanrım! Özellikle, bir sevinç çiçeği yaratma kararımdan vazgeçtiğim şu sıralarda. / Nikiforos Vrettakos

Yaşamımla ilgili ileriye dönük tüm girişimlerimi kesmiş bulunuyorum. / Nikiforos Vrettakos

Odamda doğadan artakalan iki şey var; biri ruhum, öbürü de masamı süsleyen çiçekler. Ruhumu, sanıyorum, güneşe ve yurdumun gökyüzüne borçluyum; çiçekleriyse Anna'ya. / Nikiforos Vrettakos

Dinlendiricidir ölüm. Bir tanrısal kutsamadır. / Nikiforos Vrettakos

Ağaçlı bir yamacın eteğinde durdum. Sanırım özgür hava bulmanın olanağı yok. Sorun, insanlardan kurtulmak değil. Sorun, insanla birlikte, bu kötü yazgıdan kurtulmak. / Nikiforos Vrettakos

Yazı yazarken kuşlar gibi soluyorum. Ve kısa sürelerle, birilerini beklercesine, bütün gece, battaniyeme sarılı, pencereden pencereye koşuyorum. / Nikiforos Vrettakos

Hiçbir sözcük acılı bir anaya söylenebilecek güzellikte olamaz. / Nikiforos Vrettakos