Ernesto Sabato Sözleri

bir insanın bakışının fiziksel bir şey olduğunu iddia edebilir miyiz? / Ernesto Sabato

Ama genellikle insanlık bana hep iğrenç gözükmüştür. / Ernesto Sabato

Kaderimin sonsuz yalnız, hatta kendi tahminimden bile daha yalnız olduğunu hissediyordum. / Ernesto Sabato

O kadar çok felaket, kötücül ve zalim yüz, kötü davranış anımsıyorum ki, belleğim iğrenç bir utanç müzesini aydınlatan sefil bir ışığı andırıyor. Kim bilir kaç kez gazetede okuduğum bir üçüncü sayfa haberi yüzünden atölyenin bir köşesine çöktüm kaldım! / Ernesto Sabato

Dünya değersiz ve kötüydü ama ben de onun bir parçasıydım; böyle durumlarda kendimi yeryüzünden silmek isterim, intihar fikri hoşuma gider, yaşıyor olmaktan tiksinirim. / Ernesto Sabato

Kafamın içi karanlık bir labirent gibi. Zaman zaman bazı koridorları aydınlatan şimşekler çakıyor. Bazı şeyleri neden yaptığımı hiç bilemiyorum. / Ernesto Sabato

Mutluluk acıyla sarılmış. / Ernesto Sabato

Onun kadar narin bir kadının yüreğinde nasıl bir soğuk, dizginsiz, murdar bir canavar yaşıyor olabilirdi! / Ernesto Sabato

İnsan zamanla ölümün katlanılabilir hatta rahatlatıcı olduğunu öğrenir. / Ernesto Sabato

Zaman zaman her şey anlamsız geliyor. Milyonlarca yıldır hiçliğe doğru koşan minyatür bir gezegende, acılar içine doğuyoruz, büyüyoruz, dövüşüyoruz, hastalanıyoruz, acı çekiyoruz, acı çektiriyoruz, bağırıyoruz, ölüyoruz, ölüyorlar ve aynı anlamsız komediyi baştan oynamak için başkaları doğuyor. / Ernesto Sabato

Yalnızlığım beni korkutmaz, yani bir olimpos yalnızlığıdır. / Ernesto Sabato

Kendini beğenmişlik insanın karşısına, onu en az beklediği yerde çıkar; iyilik, özveri ve cömertliğin yanında. / Ernesto Sabato

Yığınların birçok gülünç ortak özelliği vardır: İnsanlar birbirlerini tekrarlar, aynı üslubu kullanırlar, diğerlerinden üstün olduklarına inanırlar. / Ernesto Sabato

Dünyayı asla sevemedim ve insanlardan hep tiksindim, özellikle de insan kalabalıklarından; yazları plajlar en katlanamadığım yerlerdir. / Ernesto Sabato

Duyduğum suçluluk yüzünden çok acı çekmiş olmama rağmen kendimi kusursuz göstermeye çalışmak gibi bir niyet kırıntım bile yok. / Ernesto Sabato

Aşk nasıl da insanın gözünü boyuyor, her şeyi nasıl da değiştiriyor. Dünyanın güzelliğiymiş! Gülmekten katılacağım! / Ernesto Sabato

Her şeyin benim bir uydurmam ya da inancım olduğunu düşünüyordum; ne olursa olsun tek bir tünel vardı, karanlık ve yalnız: benimki; çocukluğumun, gençliğimin, tüm yaşamımın içinden geçtiği o tünel. / Ernesto Sabato

Dünyanın iğrenç olduğu, kanıtlama istemeyen bir gerçektir. / Ernesto Sabato

Sanki kaygımı hissetmiş, düşünce ve duygu ortaklığı kurma gereksinmenin ayırdına varmış gibi bir an için bakışları yumuşadı, sanki aramızda bir köprü kurmak istiyordu ama ben bu köprünün geçici, çürük, dipsiz bir uçurumun üzerine kurulmuş olduğumu hissediyordum. / Ernesto Sabato

Tanrı bizim aklımıza ve yapabilme irademize zincir vurmak istemedi, aksi takdirde bizi ruhsal düzende geliştiren şeyin yani bilincimizin gelişmesinde elzem olan özgürlükten bizi yoksun bırakmış olurdu. / Ernesto Sabato

Vefasız ve hain derebeyleri ihanet etse ve şerefini lekelese bile, kral her zaman kraldır. / Ernesto Sabato

Kendini beğenmişlik insanın karşısına, onu en az beklediği yerde çıkar; iyilik, özveri ve cömertliğin yanında. / Ernesto Sabato

Daha kaç kez bilincimin böyle ikiye bölünmesi yüzünden vahşi davranışlarda bulunacaktım! Bir parçam hoş bir davranışa girişirken diğeri başarısızlığımı, ikiyüzlülüğümü ve yalancı cömertliğimi ele veriyordu; biri bir insana hakaretler yağdırırken öteki o insan için acı çekiyor ve başkalarına söylediğim münasebetsizlikler nedeniyle beni suçluyordu. / Ernesto Sabato

Kafamın içi karanlık bir labirent gibi. Zaman zaman bazı koridorları aydınlatan şimşekler çakıyor. Bazı şeyleri neden yaptığımı hatırlamıyorum. / Ernesto Sabato

Binlerce aç kurdun iç organlarımı kemirdiği kapkara bir kapkara bir dünyada yaşıyordum. / Ernesto Sabato

Tüm yaşamımız kayıtsız gök cisimlerinden oluşmuş bir çölde attığımız ortak çığlıklardan mı oluşuyordu? / Ernesto Sabato

Bir türlü neşelenmeyi beceremiyordum. Sanki derinlerde biri bana hüzünlü kalmamı öneriyordu. / Ernesto Sabato

Her insanın karanlığı vardır, kimsenin bilmediği, bazılarının sadece sezebildiği gizli kötü bir karanlık. Durduk yere birilerine zarar verebilen hatta kendine zarar veren bir karanlık. / Ernesto Sabato

Ama bu şefkatli anlar, giderek kararan fırtınaya gebe bir gökyüzünde güneşin yüzünü göstermesi gibi kısalıyor ve seyreliyordu. Kuşkularım ve sorgulamalarım, bir parkın ağaçlarını saran ve boğan korkunç bir sarmaşık gibi her şeyi kaplıyordu. / Ernesto Sabato

Hepimiz bir şekilde hayal kırıklığına uğrarız ölmek için doğmuş olan her varlığın önlenemez kaderidir hayal kırıklığı çünkü hepimiz yalnızız. / Ernesto Sabato

Sonsuz bir bekleyiş gibi geldi. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Saatlerin evrensel ve ortak, duygularımızdan, kederlerimizden, bir aşkın doğuş ya da bitiş sürecinden, bir ölünün başında geçen zamandan haberi bile olmayan zamanından ne kadar aktı bilmiyorum. / Ernesto Sabato

Ne yazık! Benim mutluluk duygularım pek az kalıcıdırlar. / Ernesto Sabato

O sadece kendimi daha kötü hissetmeme yol açtı ama şimdi bu hisle uğraşacak zamanım yok, bu konuda kendime ileride rahat rahat işkence yapabilirim nasıl olsa. / Ernesto Sabato

İnsanlar birbirini tekrarlar, aynı üslubu kullanırlar, diğerlerinden üstün olduklarına inanırlar. / Ernesto Sabato

Bir türlü neşelenmeyi beceremiyordum. Sanki derinlerde biri bana hüzünlü kalmamı öneriyordu. / Ernesto Sabato

Sonsuza kadar kayboldum ve bu sır benimle mezara kadar gidecek. / Ernesto Sabato

Uykusuz geçirdiğimiz geceler boyunca tasarladıklarımızın gündüzleri gerçekleşenlerden yani gerçekten yaptıklarımızdan daha kararlı olması kuramsal olarak son derece sıradandır. / Ernesto Sabato

Ne sizin ne düşündüğünüzü, ne de kendimin ne düşündüğümü biliyorum ama aynı şeyi düşünmediğimizi biliyorum. / Ernesto Sabato

Çölün ortasında kalakalmış ve hızla yer değiştirmek isteyen biri için hızın hiçbir önemi yoktur. Nereye giderse gitsin manzara hiç değişmeyecektir. / Ernesto Sabato

Yaşamak gelecekte anılar inşa etmekten başka bir şey değil. / Ernesto Sabato

O zamanlar her şey mucizelerle dolu ve parlaktı oysa şimdi içinde yaşadığım anlamsız ve kayıtsız dünyada her şey karanlık ve donmuştu. / Ernesto Sabato

Eş ruhlar, eş zamanlar gibi bir uçtan diğer uca gittiğimizi, sonunda bu geçitlerin bitiminde benim çizdiğim bir sahnede karşılaşacağımızı, yalnızca onun için çizdiğim, benim de orada olduğum, geçitlerin bittiğini ve karşılaşma zamanının geldiğini haber veren bir sahnede karşılaşacağımızı bilmeden yürüyorduk. Karşılaşma zamanı gelmişti! Ama gerçekten geçitler birleşmiş, ruhlarımız kavuşmuş muydu? / Ernesto Sabato

Geçmiş daha güzeldi / Ernesto Sabato

Her ne olursa olsun, yalnız bir tünel vardı, karanlık ve tenha: benimki, çocukluğumu, gençliğimi, tüm yaşamımı içinde geçirdiğim tünel. / Ernesto Sabato