Anna Ahmatova Sözleri

Ben kadınlara konuşmayı öğrettim... Ama, tanrım, nasıl susturmalı bunları şimdi! / Anna Ahmatova

Mezar taşı gibi dursun varsın. Benim yaşamım üzerinde aşk. / Anna Ahmatova

Aynı bardaktan içmeyeceğiz.
Ne sıcak şarabı, ne suyu,
Kuşluk vakti öpüşmeyeceğiz,
Pencereden bakmayacağız akşama doğru.
Sen güneşle soluklanıyorsun, ben ayla,
Ama düştüğümüz aynı SEVDA / Anna Ahmatova

Hem ayrılıklarımızı seviyoruz, Hem saatlerini kısa buluşmalarımızın. / Anna Ahmatova

Giderayak bir bakmadı göz ucuyla ...
Ona söylüyorum ben bu şarkıyı.
Bir meşale, gece, son kucaklama,
Yazgının yaban çığlığı gelirdi eşiğinden.
Cehennemden ilençler yolladı yazgıya
Ve cennette de silemedi onu belleğinden.
Ama pişmanlık gömleğiy / Anna Ahmatova

Her şeyi yeni gibi algılıyorum.
Nemli nemli kokuyor her kavak.
Susuyorum. Susuyor ve hazırlanıyorum
Yeniden sana dönüşmeye, toprak. / Anna Ahmatova

Senin hayalin gizemli yitiştir,
Ölümün sessizliğe yalnızca kurban olduğu. / Anna Ahmatova

Bugün çok işim var,
Belleğimi öldürmek sonuna kadar,
Ruhumu taşa dönüştürmek,
Yeniden yaşamayı öğrenmek. / Anna Ahmatova

Bazılarının ilkbahar dedikleri şey yalnızlıktır benim sözlüğümde. / Anna Ahmatova

Sen güneşle soluyorsun, ben ay ile
Ama aynı aşkla yaşıyoruz ikimizde. / Anna Ahmatova

Bulunmadı gizli yüzüğüm,
Uzun bekledim durdum da,
Nazlı bir tutsak gibi şarkım bir gün
Öldü benim bağrımda. / Anna Ahmatova

Yüreğim, alabildiğine yorgunsun.
Duyuyorum ağır ve sessiz vurduğunu ...
Ben okudum, biliyor musun,
Ruhların ölümsüz olduğunu. / Anna Ahmatova

Ah!Artık hiçbir nesne tanış değil bana
Şu kulelerin parıltısı, bu suların yansısı kadar. / Anna Ahmatova

Hafif haftalar yolcu,
Ne olup bittiğini anlayamadım ,
Bu uykusuz geceler, yavrum ,
Nasıl baktılar sana mapusta,
Nasıl bakıyor geceler hâlâ sana
O yakıcı atmaca gözleriyle,
Ölümden söz ederek
Ve o bitmeyen çilenden. / Anna Ahmatova

Beklediğim ölüm saati mi yoksa?
Ah, yüreğim nasıl acılı, delik deşiktir!
Şimdi dans eden şu kadınsa,
Kuşkusuz, cehennemliktir. / Anna Ahmatova

Hayır, ben değilim bu acıyı çeken, başka biri.
Ben yürek yetiremedim. Kara, kapkara
örtülere sarsınlar olup biten her şeyi,
Söndürüp karartsınlar sokak lambalarını da,
Gece. / Anna Ahmatova

Sevmiyor mu, istemiyor musun görmek?
Ah, nasıl yakışıklısın melun!
Oysa çocukluğumdan kanatlıydım ben,
Şimdi yükselip uçamıyorum.
Gözlerime sis iniyor perdelerle,
Karışıyor eşyalar ve yüzler,
Ve yalnızca kızıl bir lale,
Bir lale senin yakan / Anna Ahmatova

Şiirlerim de yalnız senin sesin var
Senin şiirlerinde, biliyorum benim soluğum esiyor. / Anna Ahmatova

İnsanların yakınlığında gizli bir sınır var, ne tutku aşabilir onu ne de delice sevmek. / Anna Ahmatova

Kuyunun dibinde ak bir taş gibi
İçimde bir anı bilmiyor durmak.
Bu içimin sevincidir ve kederi,
Savaşamıyorum ve istemem de savaşmak.

Yakından bakan herkes, sanırım,
Birden görür gözlerimde bunları.
Hüzünlenir ve düşüncelerle dalgın
izler / Anna Ahmatova

Tüm unutanlardan daha unutkanım,
Usulca yüzüp gidiyor yıllar.
Gülmeyen gözlerimi, öpülmeyen dudaklarımı
Geri döndüremem hiçbir zaman. / Anna Ahmatova

Ve övgülerinizin dumanı kararttı
Yuvamı, o yağmalanmış yuvamı
Sonra şöyle dendi: Daha fazla eriyemez kişi
Daha fazla sevemez kişi...

Gövdesinden ayrılmak isteyen bir gölge gibi
Ruhundan ayrılmak isteyen bir beden gibi.
Unutulmak istiyorum ben / Anna Ahmatova

Kimi bir şeyler arar sevecen bakışlarda,
Kimi de içer güneş ışıklarına değin,
Benimse dizginsiz vicdanımla
Hesaplaşmadır her anı gecemin. / Anna Ahmatova

Gerçekleşemeyen buluşma hıçkırarak ağlıyor yol kenarında. / Anna Ahmatova

Her şey uçup gitti duru bir siste,
Aynaların dibinde kül oldu bir sancı
Ve artık geri gelmez olanı işte
Çalmaya başladı o burunsuz kemancı. / Anna Ahmatova

Başımda işim çok bugün:
Belleği sonuna değin öldürmek gerek,
Taşlaşması gerek ruhun
Ve yaşamayı yeniden öğrenmek. / Anna Ahmatova

Hayır, ben değil, bir başkası çekiyor acıyı.
Böylesine dayanamazdım ben.
Ve kara çarşaflar örtüyor
Örtüyor başa gelenleri.
Ve gece fenerlerini de götürüyorlar...
Gece. Zifiri gece. / Anna Ahmatova

Bir bilseydin, nasıl bitkindim,
Döşeğe uzanamayacak denli bitkin.

Batan güneşin ışınlarının
Çamların karası üzerinde sönmesi
Beni çılgına çeviren bir sesin tınısı
Tıpkı seninki, tıpkı. / Anna Ahmatova

Gövdesinden ayrılmak isteyen bir gölge gibi ruhundan ayrılmak isteyen bir beden gibi. Unutulmak istiyorum ben de, tıpkı onlar gibi. / Anna Ahmatova

İnsanların yakınlığında gizemli bir çizgi var, bu çizgiyi aşamaz tutku ve ölesiye sevmek. Korkunç bir işsizlikta varsın birleşsin ağızlar ve çatlasın, parça parça dağılsın yürek. / Anna Ahmatova