Orhan Veli Kanık Sözleri

Kaç defa rüyama girdin, bazen iyi, bazen fena. Ama ne olursa olsun, hepsi, içimin senden uzak kalamadığına delalet ediyordu. / Orhan Veli Kanık

Boş konuşan insan çana benzer, içi boş olduğu için çok ses çıkartır! / Orhan Veli Kanık

İmkansız şey şiir yazmak aşıksan eğer; ve yazmamak, aylardan nisansa. / Orhan Veli Kanık

Oysa kahve içmişliğimiz de vardı: 'bu ne hatır gönül bilmezlik' diyemedim. / Orhan Veli Kanık

Gün olur, başıma kadar mavi; gün olur başıma kadar güneş; gün olur, deli gibi. / Orhan Veli Kanık

Uyuşmayız, yollarımız ayrı. Sen ciğercinin kedisi, ben sokak kedisi. / Orhan Veli Kanık

Hiçbirine bağlanmadım, ona bağlandığım kadar sade kadın değil, insan ne kibarlık budalası, ne malda mülkte gözü var. Hür olsak der, eşit olsak der; İnsanları sevmesini bilir, yaşamayı sevdiği kadar. / Orhan Veli Kanık

En delikanlı mevsimdir kış. Yüzüne yüzüne vurur yalnızlığını. / Orhan Veli Kanık

Anlamıyorum dilinden artık Geceyi saran güzelliğin. İçim, kör bir kuyu gibi derin, Ve sonsuz rüyasında yalnızlık. / Orhan Veli Kanık

Biliyorum, kolay değil yaşamak; Ama işte bir ölünün hala yatağı sıcak birinin saati işliyor kolunda yaşamak kolay değil ya kardeşler ölmek de kolay değil; Kolay değil bu dünyadan ayrılmak. / Orhan Veli Kanık

Şeytan diyor ki: 'Aç pencereyi; Bağır, bağır, bağır; sabaha kadar. / Orhan Veli Kanık

Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler. / Orhan Veli Kanık

Yaşamak kolay değil ya kardeşler, ölmek de değil; kolay değil bu dünyadan ayrılmak. / Orhan Veli Kanık

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın. / Orhan Veli Kanık

Ben ki her akşam yatağımda onu düşünüyorum, onu sevdiğim müddetçe yatağımı da seveceğim. / Orhan Veli Kanık

Sıvanmış, boyanmış bir binanın tuğlaları arasındaki harcı göremeyiz. Bina tamamiyetini ancak bu harçla temin ettiği zamandır ki, onu teşkil eden tuğlaları teker teker görmek, onların vasıfları üzerinde düşünmek fırsatını elde ederiz. / Orhan Veli Kanık

Düşünme, Arzu et sade! Bak, böcekler öyle yapıyor. / Orhan Veli Kanık

İşim gücüm budur benim, Gökyüzünü boyarım her sabah, Hepiniz uykudayken. Uyanır bakarsınız ki mavi. / Orhan Veli Kanık

Güzel kadınları severim, işçi kadınları da severim, güzel işçi kadınları daha çok severim. / Orhan Veli Kanık

Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol Git gidebildiğin yere! / Orhan Veli Kanık

Siyah akar Zonguldağın deresi. Yüz karası değil, kömür karası. Böyle kazanılır ekmek parası... / Orhan Veli Kanık

Bekliyorum! Öyle bir havada gel ki, Vazgeçmek mümkün olmasın. / Orhan Veli Kanık

Duyduğum yoktu ne vakittir Güvercin sesi, kumru sesi, pencerede; İçime gene Yolculuk mu düştü, nedir? Nedir bu yosun kokusu, Martıların gürültüsü havalarda; Nedir? Yolculuk olmalı, yolculuk. / Orhan Veli Kanık

Şiir, bütün özelliği edasında olan bir söz sanatıdır. / Orhan Veli Kanık

Bilmezler yalnız yaşamayanlar, nasıl korku verir sessizlik insana. İnsan nasıl konuşur kendisiyle, nasıl koşar aynalara, bir cana hasret, bilmezler... / Orhan Veli Kanık

Ben ne zaman. Öyle durup dururken, Öyle damdan düşer gibi. Açıp seni okumaya başlasam. Anlıyorum ki. Mahvolmuşum... / Orhan Veli Kanık

Garibim, Ne bir güzel var avutacak gönlümü bu şehirde, Ne de bir tanıdık çehre. Bir tren sesi duymaya göreyim, İki gözüm, iki çeşme. / Orhan Veli Kanık

Aşk, benim için de, benim gibiler için de, biraz fazla. Fazla güzel bir şey. Ne uçmak geliyor elimden, ne de ötmek. Her şeyden önce yiyip içmeye ihtiyacım var; halbuki, aşık olursam yiyip içemem. / Orhan Veli Kanık

Öyle bir zamanda gel ki vazgeçmek mümkün olmasın. Sessizce ağladığım anları kimse çığlık çığlığa hıçkırıklara dönüştürememiş olsun. / Orhan Veli Kanık

Hatırlayacaksın beni gözlerin yaşla dolu, güzelliğin yalnız şarkılarımda kaldığı gün. / Orhan Veli Kanık

Gün ışığında hissemize razıydık kendimize hüzünler icad ettik avunamadık. / Orhan Veli Kanık

Yüz kelimelik bir şiirde yüz tane güzellik arayan vardır. Halbuki bin kelimelik bir şiir bile bir tek güzellik için yazılır. / Orhan Veli Kanık

Sokakta giderken, kendi kendime gülümsediğimin farkına vardığımda, beni deli zannedeceklerini düşünüp gülümsüyorum. / Orhan Veli Kanık

Yanlış işler görenler bile o işleri memleket sevgisiyle gördüklerine inanırlar. / Orhan Veli Kanık

Boş konuşan insan çana benzer, içi boş olduğu için çok ses çıkartır! / Orhan Veli Kanık

Şimdi kılıksızım, fakat borçlarımı ödedikten sonra ihtimal bir kat daha yeni esvabım olacak ve ihtimal sen yine beni sevmiyeceksin. / Orhan Veli Kanık

Çocukken elektrikler kesildiğinde, odasında mum ışığının yansıttığı gölgelerle oynayan bir neslin hayal gücünü yok edemezsiniz. / Orhan Veli Kanık

Baka kalırım giden geminin ardından; Atamam kendimi denize, dünya güzel; Serde erkeklik var, ağlayamam. / Orhan Veli Kanık

Ne kadar severim o insanları! O insanları ki, renkli, silik Dünyasında çıkartmaların Tavuklar, tavşanlar ve köpeklerle beraber Yaşayan insanlara benzer. / Orhan Veli Kanık

Dağ başındasın; Derdin günün hasretlik; Akşam olmuş, Güneş batmış, İçmeyipte ne halt edecekdin? / Orhan Veli Kanık

Sarhoş oldum da Seni hatırladım yine; Sol elim, Acemi elim, zavallı elim! / Orhan Veli Kanık