Sezai Karakoç Sözleri

İlk insandan başlar hakikat tarihi, yani hakikatin bilinişi.

Muhayyile ve aklın Allah'ı sınırlandırıcı veya bir surete bağlayıcı zaafını bilirim ve onunla savaşırım. Ona direnirim. Allah'ı aklımla kavrama, çerçeveleme donkişotluğuna girişmem. O'na sınırsız olarak gönlümü açmaya çalışırım.

Yani sadece psikolojik müslümanlık, sadece sosyolojik müslümanlık veya sadece tarih içi müslümanlık yetmez. Her müslüman önce, kendi iç dünyasında müslüman olmalı, fakat ondan ayrılmaz bir şekilde toplum içinde ve toplum halinde de müslüman olmayı idrak etmeli. Ve nihayet bu psikolojik ve toplumsal muhtevaya mutlaka tarih şuurunu da eklemeli.

Hayatı da şöyle yorumluyorum: hakikat savaşı ve karşı savaşlar, baş kaldırmalar.

Ben insanın ruh, ruhun da bir tapınak olduğuna inanıyorum.

Bir gün gelecek, yine Yüce İslâm Milleti, bilinçlenecektir. Nerelerden nerelere geldiğini öğrenecek ve bu onu uyandıracaktır.

Dünya kavgasına, dünya için ve dünya adına değil, Allah için katılma.

(Sezai Karakoç, Diriliş Neslinin Âmentüsü, II, s.12)

Hayat sade olmalı, ama yalın olmamalı.

İnkâr tutsaklık, inanç özgürlüktür.

Ey gönül, gidenden ümidini kes! Kaçan bir hayale benziyor herkes, sanki kulağıma gaipten bir ses buluşmalar kaldı mahşere diyor.

Unutkan insanlar öyle kişilerdir ki, açıkça başkaldırmaya pek yanaşmaz, ama unutkan davranışlarıyla ödevlerine karşı yeteri kadar ilgi duymadıklarını ele verirler.

Babam ilim adamı olmamı çok istiyordu ama ben film adamı oldum.

Yeni bir düşünceye sahip olan kişi, düşüncesi başarıya ulaşana kadar hastadır.

Ölmek bile parayla. Parayla satın alınan bu toprağa gömülmek haram.

Ne varlığa sevinirim, ne yokluğa yerinirim. Aşkın ile avunurum ; bana seni gerek seni.

Düş, daha başından, bir anıdır.